Wednesday, March 24, 2010

Use it or lose it!

Ξεχνάτε συχνά πού βάλατε τα κλειδιά σας; Δεν θυμάστε εύκολα ονόματα; Είστε πάνω από 30; Ε, λοιπόν αγαπητές μου έχω νέα για σας. Καθίστε αναπαυτικά και χαλαρώστε, γιατί θα αρχίσω από τα άσχημα.

Η επίδοση του εγκεφάλου χειροτερεύει καθώς μεγαλώνετε, και δεν χρειάζεται να πάθετε άνοια ή Αλτσχάιμερ για να το διαπιστώσετε. Από τα τριάντα κι ύστερα η μνήμη παρακμάζει και γινόμαστε όλο και πιο αφηρημένοι. Για αυτό μην εκνευρίζεστε όταν καρβουνιάζετε το φαγητό επειδή το ξεχάσατε πάνω σε αναμμένο μάτι. Είναι απολύτως φυσιολογικό, και να του το εξηγήσετε να το καταλάβει κι εκείνος. Στο κάτω-κάτω της γραφής για αυτό υπάρχει και το pizza delivery. Επίσης, η ικανότητα πλοήγησης φθίνει σταθερά, οπότε γυναίκες-οδηγοί άνω των τριάντα προμηθευθείτε άμεσα έναν πλοηγό αυτοκινήτου (εγώ αγόρασα ένα και η ζωή μου στους δρόμους βελτιώθηκε θεαματικά, πιστέψτε με). Όμως εκεί που τα πράγματα αρχίζουν να σκουραίνουν σοβαρά είναι στον τομέα που οι επιστήμονες αποκαλούν «εκτελεστική λειτουργία» και σημαίνει το σύνολο των ικανοτήτων που σας επιτρέπουν να επιλέγετε την συμπεριφορά που είναι κατάλληλη για την περίπτωση. Με άλλα λόγια, την ικανότητα να συγκεντρώνεστε και να εστιάζετε στο προκείμενο χωρίς αντιπερισπασμούς. Οι περισσότερες από εσάς που με διαβάζετε έχετε καιρό ακόμα, αλλά καλό είναι να γνωρίζετε ότι από τα εβδομήντα κι ύστερα η εκτελεστική λειτουργία δουλεύει ρελαντί, που σε συνδυασμό με τα προβλήματα πλοήγησης εξηγεί γιατί ο παππούς και η γιαγιά δεν οδηγούν και τόσο καλά (ευτυχώς που ξεχνούν τα κλειδιά του αυτοκινήτου τους).

ΟΚ, και τώρα τα καλά νέα: πολλές εγκεφαλικές λειτουργίες δεν επηρεάζονται πολύ από την ηλικία, όπως το λεξιλόγιο το οποίο μάλιστα μπορεί και να βελτιωθεί καθώς μεγαλώνουμε. Ένας Ιάπωνας συνταξιούχος ξεκίνησε να μαθαίνει Κινεζικά στα 95 του και στα 100 του πήγε κι έδωσε μια διάλεξη στην Κίνα, στη γλώσσα τους! Επίσης αντέχουν οι επαγγελματικές δεξιότητες, εφ΄όσον συνεχίζετε να τις εξασκείτε.

Αλλά εκεί που τα μεγαλύτερα άτομα έχουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα υπέρ των νεότερων είναι στον έλεγχο των συναισθημάτων τους. Η συχνότητα των αρνητικών συναισθημάτων μειώνεται με την ηλικία μέχρι να σταματήσει γύρω στα εξήντα, ενώ τα θετικά συναισθήματα παραμένουν περίπου τα ίδια. Οι μεγαλύτεροι παρεκτρέπονται σπανιότερα σε βρισιές ή σε βία ή σε άλλη αρνητική συμπεριφορά όταν εκνευρίζονται. Καθώς μεγαλώνουμε συγχωρούμε ευκολότερα.

Ο τρόπος ζωής έχει αποφασιστική επίδραση στο τι θα συμβεί στον εγκέφαλό μας και τις γνωστικές μας ικανότητες καθώς μεγαλώνουμε. Οι έρευνες δείχνουν ότι δύο είναι οι καλύτεροι τρόποι για να διατηρήσουμε την ευελιξία του μυαλού μας. Ο πρώτος έχει να κάνει με τα χόμπι και τον εθελοντισμό. Όσες εργάζεστε πνευματικά βρείτε τον τρόπο να ασχοληθείτε με κάτι χειρωνακτικό, όπως η κηπουρική ή η ζωγραφική. Εσείς που δουλεύετε με τα χέρια σας διαβάστε περισσότερα βιβλία και, ναι λοιπόν, λύστε και μερικά σουντόκου.

Ωστόσο, αυτό που πραγματικά θα κάνει τη διαφορά στο μέλλον του καθενός μας είναι η φυσική άσκηση. Υγιές μυαλό σε σώμα υγιές έλεγαν οι αρχαίοι και η σύγχρονη επιστήμη το επιβεβαιώνει. Η συνεπής γύμναση του σώματος διατηρεί σε καλή κατάσταση την καρδιά και το κυκλοφορικό, που με τη σειρά του συντηρεί τον εγκέφαλο ακμαίο. Δεν χρειάζεται να χτυπηθείτε στα γυμναστήρια. Η καλύτερη άσκηση για την καρδιά είναι ένας καθημερινός, ζωηρός περίπατος για είκοσι ή τριάντα λεπτά. Αν πάλι σας αρέσουν οι προκλήσεις δοκιμάστε το κολύμπι, και μάλιστα το χειμερινό. Ό,τι κι αν κάνετε θα πρέπει να ενταχθεί λειτουργικά στη ζωή σας, να σας μέρος της ρουτίνα σας, και όχι κάτι περιστασιακό. Και, φυσικά, μην ξεχνάτε να πίνετε λίγο κόκκινο κρασί πού και πού (όχι μπίρα ή σκληρά οινοπνευματώδη). Οι επιστήμονες θεωρούν ότι οι ουσίες που υπάρχουν στο κόκκινο κρασί μας προστατεύουν από το Αλτσχάιμερ, όπως επίσης και το καλό σεξ (για το οποίο όμως θα επανέλθω σε μελλοντική μου στήλη).

Tuesday, March 16, 2010

Ποτέ δεν ήταν καλύτερα (για τις γυναίκες)

Έλεγαν για τη Μάργκαρετ Θάτσερ, τη σημαντικότερη πρωθυπουργό της Βρετανίας στον εικοστό αιώνα ύστερα από τον Τσόρτσιλ, ότι ήταν η μόνη που «φορούσε παντελόνια» στο υπουργικό συμβούλιο. Με άλλα λόγια, the girl had balls. Σχήμα οξύμωρον θα μου πείτε, κάπως χιμαιρικό πιθανόν, ίσως και κομμάτι αποτρόπαιο, αλλά αυτό που εννοούσαν οι φίλτατοι, φλεγματικοί και όχι πλέον σεξιστές Βρετανοί ήταν ότι η ιστορία είχε περάσει από μια κρίσιμη καμπή. Ότι οι γυναίκες στις δυτικές κοινωνίες δεν ήταν πια «αλυσοδεμένες στο νεροχύτη»· γίνονταν υπουργοί και πρωθυπουργοί, επιχειρηματίες και διευθυντές πολυεθνικών, διεκδικούσαν δυναμικά όχι απλά μια θέση στον ήλιο αλλά τον ίδιο τον ήλιο.

Πολλά τα γεγονότα που συνέτειναν σε αυτό: το δικαίωμα ψήφου, του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, το δικαίωμα στην εργασία, τα σχετικά εύκολα διαζύγια με τις αξιοσημείωτες διατροφές, η εφεύρεση του αντισυλληπτικού. Ειδικά το τελευταίο έδωσε στις γυναίκες τη δύναμη να διαθέτουν το σώμα τους όπως εκείνες θέλουν, να επιλέγουν εάν και πότε θα μείνουν έγκυες – με άλλα λόγια κατέστησε τις σεξουαλικές επιλογές τους ισοδύναμες με εκείνες των ανδρών. Μπορεί η σεξουαλική απελευθέρωση να σκανδαλίζει ακόμα τις εκκλησίες και τους κατά καιρούς ηθικούς ταγούς (κατά κανόνα όλοι τους άνδρες), αλλά γεγονός παραμένει ότι από τη στιγμή που το τζίνι βγήκε από το λυχνάρι καμία δύναμη στον κόσμο δεν θα καταφέρει να το ξαναβάλει πίσω. Η 42χρονη υπουργός Δικαιοσύνης της Γαλλίας Rachida Dati έμεινε έγκυος και δεν είπε σε κανέναν με ποιόν το έκανε – δικαίωμά της! Κι όταν πριν ένα χρόνο η Johanna Siguroardottiv έγινε πρωθυπουργός της Ισλανδίας, το γεγονός ότι ήταν ανοιχτά λεσβία απλά σημειώθηκε· ούτε συζητήθηκε, ούτε σόκαρε.

Μπορεί να μην έχουμε φτάσει σε επίπεδο εμπροσθοφυλακής την Ισλανδία, ωστόσο και στη χώρα μας έχουν γίνει τεράστια βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Από τη δεκαετία του 1950 έως σήμερα η θέση της Ελληνίδας στην κοινωνία μας έχει αλλάξει θεαματικά. Αν βγάλουμε συμπέρασμα από τις παλιές, ελληνικές ταινίες, η ιδανική μοίρα για μια γυναίκα συνοψιζόταν κάποτε στην ανεύρεση φιλότιμου, και κατά προτίμηση ευκατάστατου, συζύγου ώστε – αφού μετακομίσουν εν χορδαίς και τυμπάνοις σε πολυπόθητο διαμέρισμα νεόδμητης πολυκατοικίας - να αρχίσουν ευθύς αμέσως την τεκνοποίηση. Ο νυν πρωθυπουργός, προς τιμήν του, θεώρησε ότι η σύνθεση του υπουργικού του συμβουλίου όφειλε να είναι μοιρασμένη ανάμεσα στα δύο φύλα. Και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έφτασε στο παρά τρίχα να ψηφίσει ως ηγέτη του μια γυναίκα. Όχι άσχημα, για μια μικρή μεσογειακή χώρα με διεθνές σήμα κατατεθέν της τον Ζορμπά.

Οι γυναίκες λοιπόν βρίσκονται πια σε θέση, και θέσεις, ισχύος. Απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες, έχουν τα κλειδιά στο executive lavatory, αγοράζουν με τα λεφτά τους Lexus, πηγαίνουν διακοπές μόνες τους, και επιλέγουν εκείνες τους συντρόφους τους. Ωστόσο, αν και οι προξενήτρες τύπου Βασιλειάδου εξέλειψαν (για να αντικατασταθούν εν μέρει από το Facebook) κάτι σάπιο φαίνεται να υπάρχει στο…χειραφετημένο βασίλειο Δανιμαρκίας. Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι πολλές γυναίκες, ως εργαζόμενες μητέρες, νιώθουν σα να βρέθηκαν ξαφνικά με περισσότερα βάρη από όσα υπολόγιζαν – ή επιζητούσαν. Και άλλες, εκείνες που βλέπουν την καριέρα τους να απογειώνεται, νιώθουν πως κάτι χάνουν αναβάλλοντας διαρκώς το πότε θα ξεκινήσουν οικογένεια.

Και ιδού το μέγα δίλημμα του αιώνα· η απελευθέρωση των γυναικών από το νεροχύτη τις έφερε στον επαγγελματικό στίβο ανάστημα με τους άνδρες. Ωστόσο δεν συνέτεινε να ακυρώσει τη θεμελιώδη βιολογική αναγκαιότητα του φύλου τους που συσπειρώνεται γύρω από την μητρότητα. Κι ενώ οι άνδρες μπορούν με αρκετά μεγαλύτερη ευκολία να αποποιηθούν τις ευθύνες των παιδιών και να το σκάσουν με τους κολλητούς τους για το ματς, οι γυναίκες φαίνεται να είναι ακόμα δεσμευμένες ηθικά, ίσως και ενστικτωδώς, στη στοργή και τη φροντίδα που οφείλουν στα απότοκά τους. Ποιο θα πρέπει να είναι το επόμενο βήμα; Καλύτεροι, φθηνότεροι και περισσότεροι παιδικοί σταθμοί; Κάποιος μαγικός τρόπος της ιατρικής ώστε να μπορεί μια γυναίκα να τεκνοποιεί στα εξήντα; Επιστροφή στη φύση (όποια κι αν είναι αυτή);

Caveat scriptor: Ο κίνδυνος που διατρέχω μιλώντας - άνδρας ων - για την κατάσταση των γυναικών. Ως υπεράσπισή μου ας ανακαλέσω στη μνήμη την διάσημη, ύστατη δήλωση του Φρόιντ: «Το μεγάλο ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί, και το οποίο ούτε εγώ μπόρεσα να απαντήσω παρά τα 30 χρόνια της έρευνας μου στη θηλυκή ψυχή, είναι: ‘Τι θέλει μια γυναίκα;’». Κυρίες μου, ο λόγος σε εσάς…